Katalog
Rekomendacje ochrony i stymulacji
prawidłowego rozwoju rzepaku
Szkodniki w uprawie rzepaku
Znajdujemy się w Rzeszowie na terenie Terenowej Stacji Badawczej. Profesor IOR-PIB dr hab Paweł K. Bereś opowiada o szkodnikach atakujących uprawy rzepaku.
Rzepak to trzecia, najważniejsza roślina rolnicza w Polsce z areałem uprawy około 1 mln ha. Niestety roślinie tej zagraża szereg szkodników.
Śmietka kapuściana pojawia się już w okresie jesiennym i trudno się z nią walczy z uwagi na kurczące się możliwości ochrony chemicznej. Larwy śmietki kapuścianej żerują na korzeniu głównym, korzeniach bocznych oraz w szyjce korzeniowej. Osłabiają roślinę. Zła kondycja rzepaku w okresie zimowym może powodować jego łatwiejsze przemarzanie.
Chowacz pojawia się w okresie wiosennym. Występuje wiele gatunków chowaczy: chowacz czterozębny, chowacz brukwiaczek, chowacz podobnik i chowacz galasówek. Jedne żerują w łodygach, wyjadając kanały i komory, inne żerują w łuszczynach, zjadając nasiona rzepaku.
Larwy pryszczarka kapustnika niszczą plon nasion. Poziom nasilenia tego szkodnika jest zmienny w latach. W okresach masowego pojawu może istotnie ograniczyć plon nasion.
Słodyszek rzepakowy pojawiający się w dużym nasileniu może w znaczącym stopniu obniżyć plon nasion. Dzieje się tak wtedy, gdy masowe naloty chrząszczy zbiegają się w czasie ze stadium zwartego pąka. Chrząszcze chcąc przedostać się do pyłku, przegryzają pąki, a my tym samym tracimy nasiona, gdyż zmniejsza się ilość łuszczyn, jakie roślina wytwarza.
Rzepakowi zagraża wiele gatunków szkodników, wśród nich nie sposób nie wspomnieć o tantnisiu krzyżowiaczku, gnatarzu rzepakowcu czy mszycy kapuścianej. Ich żerowanie nie tylko bardzo osłabia rośliny, nie tylko bezpośrednio obniża plon nasion, ale przede wszystkim otwiera bramę, przez którą wnikają do wnętrza roślin sprawcy różnych chorób np. suchej zgnilizny kapustnych.
W związku z tym rzepak należy monitorować od momentu wysiania. Można również stosować żółte naczynia chwytne, które precyzyjnie określają potrzebę zwalczania szkodnika.
Do ochrony rzepaku wykorzystujemy:
? metody agrotechniczne,
? metody hodowlane,
? metody biologiczne,
? stosowanie chemicznych środków ochrony roślin.
Rzepak jest rośliną bardzo podatną na pojaw wielu czynników szkodliwych, w związku z tym należy do najlepiej chronionych roślin rolniczych w naszym kraju.
Zastosowanie retardantów w uprawie rzepaku ozimego
Andrzej Brachaczek z grupy INNVIGO wyjaśnia zagadnienie zastosowania retardantów w uprawie rzepaku ozimego.
W uprawie rzepaku, wykorzystanie retardantów, czyli regulatorów wzrostu wydaje się niezbędne. Jest to istotne szczególnie w warunkach klimatycznych z naszej szerokości geograficznej. W Polsce mamy czasami do czynienia z anomaliami klimatycznymi. Pojawiają się duże wahania amplitudy temperatur oraz niespodziewane mrozy kwietnowe i majowe. W takiej sytuacji stosowanie retardantów jest konieczne.
W rzepaku ozimym retardanty stosujemy jesienią i wiosną. Głównym zadaniem retardanów jest ochrona rzepaku przed ryzykiem złego przezimowania. Złe przezimowanie rzepaku zdarza się dosyć regularnie, mniej więcej co 4 lata. Mamy wtedy do czynienia z odmrożeniami, a także likwidacją dużych części plantacji. Możemy tę sytuację ograniczyć właśnie poprzez właściwe stosowanie retardantów.
Retardanty nie służą tylko do ograniczania wysokości łanu. Mają również szereg innych funkcji.
Retardanty stosujemy jesienią:
? żeby roślina przyjęła właściwy pokrój – zwiększenie szerokości szyjki korzeniowej i obniżenie jej wysokości nad ziemią;
? żeby ograniczyć ryzyko złego przezimowania;
? żeby uzyskać poprawę stężenia chlorofilu i elektrolitów.
Retardanty stosujemy wiosną:
? żeby wyrównać proces kwitnienia;
? żeby ograniczyć straty wynikające z późnych przymrozków;
? żeby zintensyfikować kwitnienie.
W tym roku część plantatorów zaniepokoił fakt, że rzepak późno zakwitł oraz kwitł stosunkowo krótko, bo 3, 4 tygodnie. Oczekiwany był dłuższy okres kwitnienia. Zgodnie z zasadą mówiącą o tym, że zbieramy tyle plonów, ile było tygodni kwitnienia. Ta zasada obecnie się już nie sprawdza. Dzisiejsze plantacje po zastosowaniu retardantów kwitną krócej, ale zdecydowanie intensywniej. Dzięki krótszemu kwitnieniu rośliny są krócej narażone na działanie zgnilizny twardzikowej.
W doborze retardantu istotne są składniki, stężenia i fazy stosowania. Cechą unikalną, właściwą tylko dla chlorku mepikwatu jest wpływ na rozwój systemu korzeniowego. Produkt Mepik 300 SL stosowany zarówno wiosną jak i jesienią wpływa na rozwój systemu korzeniowego. Pobudza jego rozwój. Korzeń zwiększa objętość. Dochodzi do rozwoju korzeni lateralnych, czyli korzeni drugiego albo trzeciego rzędu. Według badań objętość bryły korzeniowej zwiększa się o około 80%. Specyficzna długość korzeni zwiększa się nawet o 99%. Całkowita długość korzeni zwiększa się natomiast o około 80 – 90%. To są różnice bardzo istotne, potwierdzone badaniami, przeprowadzonymi w komorach wzrostowych z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu.
Mepikwat stosowany solo bądź w towarzystwie komponentów w postaci tebukonazolu, metkonazolu, difenokonazolu wpływa korzystnie na poprawę wymiany gazowej i zwiększenie wydajności fotosyntetycznej.
Z punktu widzenia plantatorów, stosowanie mepikwatu jest obecnie konieczne. Niezależnie od tego, czy mamy rzepak w dobrej kondycji, czy też rzepak cierpi z powodu suszy, nadmierniej wilgoci, niedoboru elektrolitów czy kiły kapustnej, regeneracja jest niezbęna.
Dominator rzepak ozimy odmiana mieszańcowa
Największy dystrybutor nasion rzepaku ozimego w Polsce Grupa Chemirol poleca odmianę Dominator. Odmiana Dominator to wysoki potencjał plonowania, unikalne modele odporności, znakomita zimotrwałość.
